इंजिनीयर्स डे, कोड, बग्स आणि स्पाइडरमॅन

(इंजिनीयर्स डे च्या निमित्ताने माझ्या सगळ्या इंजिनियर मित्रांसाठी ही पोस्ट. एखाद्या टिपिकल दिवशी ऑफीस मधे काम करताना घडलेल्या काही गोष्टी आणि त्याच ओघाने सुचलेले, थोडे धाडसी, थोडे मार्मिक आणि थोडे वैचारिक...)



सकाळि Facebook उघडले आणि लोकांचे स्टेटस अपडेट्स पाहून लक्षात आले की आज इंजिनीयर्स डे आहे. नंतर अनेकदा Forward झालेला इंजिनीयर्स डे चा Quote पुन्हा नव्याने मेलबॉक्स मधे वाचला...

You can be a Doctor and save lives…
You can be a Lawyer and defend lives…
You can be a Soldier and protect lives…
But why to play with other’s life???

So we simply became an engineer to screw up our own life
Happy Engineer’s Day…!!

तो वाचला, आणि नेहमीसारखाच गंमत म्हणून सोडून दिला. पुन्हा रोजच्या कामाला सुरूवात झाली… लॅपटॉप कनेक्ट केला, कॉफी अणलि Emails चेक केले, आणि बघता बघता कामाने वेग घेतला, दुपारपर्यंत कामाचे अगदी perfect atmosphere तयार झाले, मला अंधारात काम करायला जाम आवडते, नवीन प्रॉजेक्ट रूम चे दिवे थोडेसे डिम केले, आज बाहेर ढगाळ वातावरण होते, त्याने अजुनाच जास्त favourable...

दोन मॉनिटर्स, Toolbar वर उघडलेले सतराशे साठ टॅब्स, कानात हेडफोन्स, बाजूला कॉफी चा कप, जागा मिळेल तिथे आणि तसे ठेवलेले कागद, आधून मधून येणारे IMs, मी आणि माझा कोड, Just like the Dream (?) Life of any other software engineer...!

सकाळीच अगदी नवा कोरा कोड लिहायला घेतला, सगळे काही सुचेल तसे कोड करत गेले, Whitebox वगैरे करण्याच्या आजीबात फंदात पडले नाही. For those who dont know it, “Just like all my dear friends, I too belive in Faith Based Programming.. म्हणजे आपण आपले Programming करत जायचे, with an immense faith that it wont fail whitebox.... (!)

तर हे असे faith based programming केल्यावर, जेंव्हा फाइनली दुपारी whitebox करायला सुरूवात केली, तेंव्हा अपेक्षेप्रमाणे (?) प्रोग्रॅम ने बग्स दाखवायला सुरू केले. एक बग फिक्स केला की दुसरा आणि दुसरा फिक्स केला की तिसरा. मग वाटायला लागले की मी एका अश्या धरणाच्या भिंतीला पडलेले भोक बुजवत आहे ज्याने एक मोठा पाण्याचा प्रवाह अडवून धरला आहे, एक भोक बुजवले की दुसरे फुटते आणि ते बुजवले की तिसरे. शेवटी मी पूर्ण भिंतच पुन्हा बंधायला घेतली. जुना प्रोग्रॅम rename करून save केला, आणि “there arrived yet another time for faith based (?) programming….”

विचार करता करता लक्ष सहज खिडकीबाहेर गेले, खिडकीत एक जाडजुड दोर लटकत होता, काही वेळापुर्वी तर इथे दोर नव्हता असा विचार करेपर्यंतच त्या दोरावरुन एक माणूस खाली उतरला, कसल्याश्या रबरी हुक ने खिडकीच्या काचेला त्याच्या कमरेभोवती असलेल्या गियर चे दुसरे टोक त्याने हुक उप केले, आणि सबणामधे बुडवलेल्या ब्रश ने तो काचा पुसायला लागला. ते दृष्य पाहून माझ्या बाजूला बसलेला माझा colleague एखाद्या टिपिकल अमेरिकन होईल अगदी तसेच excite झाला… (By the way, ह्या अमरु लोकांमधे excitement चा element एक ग्रॅम जास्तच असतो!) “wow look there is Spiderman outside the glass window… Hey Spidy…” असे म्हणत त्याला Hi करत youtube वर स्पाइडरमॅन चे थीम song मोठ्या आवाजात लावले.

मग ५-१० मिनिटे हातातले काम सोडून आम्ही सगळेच त्या Spidy कडे बघत बसलो, काचेपलिकडुन Spidy ने सुद्धा आम्हाला Hi म्हणत, खालच्या मजल्यावर जाण्यासाठी आपला दोर खाली सोडला…

मी पुन्हा एकदा इंजिनीयर्स डे चा तो quote आठवला, कॉफी चा एक घोट घेत असताना, “तो काचेपली कडचा Spidy, He is Real life superhero, and I decided to be an engineer and screw my life“, अश्या काहीतरी चित्रविचित्र विचारांची भेळ माझ्या डोक्यात हळूहळू जमा व्हायला लागली. थोडा वेळ त्या लॉस्ट स्टेट मधे राहिल्यावर चुकुन लक्ष कोड कडे गेले… मग मात्र प्रयत्न पूर्वक सगळे बाजूला सारून मी पुन्हा माझ्या कोड मधल्या त्या बग्स शी स्वत:ला Spiderman आणि त्या बग्स ना Dr. Octovious समजून लढा द्यायला सज्ज झाले…